باتو حرف نزنم پس من با کی حرف بزنم همش سرت شلوغ منم دانشگاه دلم خوش بود تو رو دارم اما دارم هر روز ازت دور تر میشوم من ک عاشقم اما چرا عشق ...چرا دنیا این کار و من میکنه چرا من همیشه در اغمای عالم باشم اه خدایا دلم گرفته بدجور تو هم یادی زما نمیکنی تو هم دست بنده ای که سالها گرفتی رها کردی چرا ...... من ارزو های زیادی داشتم و دارم همه رو بخاطرت نیست و نابود کردم به راستی پسرا موجود عجیبی هستن همشون دروغ و ریا الان 17 بهمن 91است نزدیک به سالگرد ازدواجمونه ولی تو.....تو 3سال صبر کردی ولی نمیدونم این همه دوریت واسه چیه همش میگی واسه ایندمونه ولی هیچ سودی واسه من نمیاری بازم میشی همون قبلی کاش خدا دوباره منو می ورد به این دنیا تا بتونم دوباره شیرینی عشق رو درک کنم خدایا کمکم کن دست کوچک این بنده ات رها نکن

سلام

حال روحی خوشی ندارم و بسیار غمگینم . اما در تکاپو برای امید ، لحظه ها را می کاوم و یکی یکی پشت سر       می گذارم تاشاید روزی در ثانیه ای خبری دل انگیز قلبم را لبریز کند . اما افسوس که ثانیه ها هریک بی رحم تر از دیگری از پی هم میگذرند بی آنکه اتفاق تازه یا خبری خوش برای من از راه برسد  .

 آن روز که با تو از دل غمگینی های خود گفتم  تو با کلماتی سعی در دلداریم داشتی ولی کلماتت با این که هیچ مخصوص نبودند اما ، عجیب تکانم دادند . گویی قلب بلورینم که مدتها بود بر لبه احساساتم معلق بود و  لق لق میخورد به یکباره با صدای مهیبی بر زمین افتاد و شکست . و همان لحظه بود که اشک از چشمانم چون سیلی جاری شد . سیلی که گویی بند آمدنی در کارش نیست و من در نهایت به ناچار از ترس جاماندن از زندگی روزمره ام  – با روحی آشفته -  تن به خواب دادم .

اما آن چه که باعث شد قلبم بشکند وفرو بریزد فی الواقع کلمات تو نبود بلکه آن حقیقتی بود که اینک نزدیک به یک سال و نیم از وقوع تلخ و شاید شیرینش میگذرد و همچنان انسانهای زیادی را در این سرزمین  بزرگ به خودش مبتلا کرده است . دردی بود که مدتها بود قلبم را میفشرد اما شاید جرات بیرون ریختنش را نداشتم و یا شاید وقت بیرون ریختنش را . آری .  ناراحتم و هوای گریه و گله گذاری به درگاه خداوند را دارم اما همیشه ترمزی سخت در این بین برای گله گذاری به درگاه قادر متعال من را از این کار باز داشته است و این ترمز هیچ نبوده است جز غم دلتنگی  روزهای طولانی را به شب و شبهای بلند تر را به صبح می رسانند . دوستان فداکاری که از جور زمان ناچار به تحمل هرگونه ناملایمتی این روزگار سخت شده اند و چاره ای ندارند جز اینکه دم برنیاورند و فقط و فقط به انتظار عدل خداوندی بنشینند . شاید تو ندانی که خانواده های این قلندران در این لحظه چه حالی دارند و چه میکشند اما من از نزدیک با ایشان در ارتباطم و میدانم و غصه ام از این است که چرا تو و امثال تو این حقیقت تلخ را نمیدانید . چرا نباید در این افکار به سرببرید که چرا یک عده ای فقط به این خاطر که حاضر به تحمل زور نشده اند و بر مواضع خودشان چون ابوذر ایستادگی کرده اند باید این همه شکنجه های روحی و جسمی را به جان بخرند . تو هیچ میدانی که وضعیت زندانیانی که در شکنجه گاه مخوف اوین به سر میبرند چیست ؟ میدانی که خیلی هاشان بیش از یک سال و شاید نزدیک دو سال  است که حتی یک روز را نتوانسته اند تحت عنوان مرخصی حتی بیرون از آن خرابکده شب را به صبح برسانند ؟ حتی کسی که بارها و بارها اعترافاتش از تلویزیون پخش شد هنوز نتوانسته بعد از یک سال و نیم یک هفته را بی اضطراب در کنار خانواده مظلومش بگذراند . شاید گفتن دو سال به زبان راحت باشد ولی تحمل حتی یک هفته اش برایمان مقدور نیست . خانواده های آنها الان بیش از یک سال است که زندگی شریفشان به حالت تعلیق در آمده از نان شب گرفته تا گریه های شبانه کودکانشان در جستجوی پدر و ......و........ و.............و ...............

آری دوست من

      همسر عزيزم دوستت دارم

كنار تختم نشسته بودم ارام وبي قرار كسي نبود تنها بودم منو رها كردي تا به ارزو هايم برسم من در شهر غريب در پي ارزو هايم  و تو در شهر ديگر در پي خوشبختيم .راست مي گفت شاعر: دلم تنگه مثل ابراي تيره. اسمان ابري،و دل من غمگين، نمي دانم چرا ابر دلم باران نمي كنه نمي دانم چرا ابر اسمان غرش.از كنار تختم به پنجره مي نگرم تك گلي مي بينم كه به اميد قطره اي باران منتظره حيات است شاداب و بهاري .كاش منم مثل اين تك گل هميشه اميد در رگهاي وجودم جريان داشت عشقم درپي خوشبختي و من در پي ارزوهايم .دوست دارم مثل پروانه به دورت بگردم تو رو بگيرم ،ببويمت ،ببوسمت و محكم تو را در اغوش بگيرم و بگويم دوستت دارم بازم به قول شاعر كه ميگه دلم تنگه مثل ابراي تيره كاش اميدي در پي اين سختيها باشد كاش كاش..................

خوب به چشمهایش نگاه کنید ... از نزدیک!
دستانش را بگیرید!
آنقدر نزدیکش باشید که گرمای نفس هایش را حس کنید!
خوب عطرش را بو بکشید!
موقع بوسیدنش از ته دل ببوسیدش... از ته دل ببوییدش ... از ته دل لمسش کنید!
... از ته دل نگاهش کنید ... از ته دل صدایش کنید!
از تمام لحظات با هم بودن نهایت استفاده را بکنید!
روزی می رود ...
و حسرت همه ی اینهایی که گفتم در دلتان می ماند.